W roku 1935 spotkało się w Akron, Ohio (USA) dwóch mężczyzn, obydwaj byli wówczas uznawani za alkoholików w beznadziejnym stanie, co w oczach wszystkich ich znajomych było rzeczą kompromitującą. Jeden był człowiekiem interesu, dawniej dobrze znanym na giełdzie nowojorskiej, drugi znanym chirurgiem; obaj zdążyli już się zapić prawie na śmierć. Obydwaj próbowali różnych „kuracji” i kilkakrotnie przebywali w szpitalach. Wydawało się rzeczą pewną także dla nich samych, że nie ma już ratunku. Przypadkiem poznając się stwierdzili zadziwiający fakt: gdy jeden z nich usiłuje pomagać drugiemu, efektem jest trzeźwość. Powiadomili o tym fakcie trzeciego alkoholika, , przykutego do łóżka szpitalnego; też postanowił spróbować. Wszyscy trzej, żyjąc swoim życiem, próbowali pomagać innym alkoholikom. Nawet jeśli ludzie, którym ofiarowali pomoc, nie chcieli jej przyjąć, pomaga; czuli, że im samym wysiłek ten się opłaca, ponieważ w każdym przypadku ten, kto chciał pomagać, zachowywał trzeźwość, nawet jeśli jego „pacjent” pił dalej.

Kontynuując to zajęcie dla własnego dobra, nie znana z nazwisk, garstka niepijących alkoholików uświadomiła sobie nagle w 1937 roku, że dwudziestu z nich zachowuje trzeźwość. Trudno dziwić się temu, że sądzili, iż stał się cud. Ustalili, że powinni spisać swoje przeżycia aby ich doświadczenia można było szerzej popularyzować. Ale mieli wielkie trudności z ustaleniem, co się właściwie stało. Gdy wreszcie w r. 1939 doszli do wersji wydarzeń, że wszyscy mogli podpisać się pod publikacją, powstał ruch Anonimowych Alkoholików. Rozwijał się on szybko i … „ten fantastyczny rozwój niósł ze sobą bardzo dolegliwe bóle wzrostu. Dowiedziono co prawda, że alkoholicy mogą zdrowieć, ale żadną miarą nie było pewne, czy tak wielka liczba, nadal nieobliczalnych ludzi będzie potrafiła harmonijnie współżyć i współpracować z dobrymi rezultatami. Wszędzie wyłaniały się… problemy członkostwa, pieniędzy, stosunków międzyludzkich, oddziaływanie zewnątrz, kierowania grupami i klubami, a także dziesiątki innych kłopotów. Właśnie z tego kłębowiska burzliwych doświadczeń wyłoniło się Dwanaście Tradycji AA, po raz pierwszy ogłoszonych w 1946 a następnie zatwierdzonych w 1950 roku na Pierwszej Międzynarodowej Konwencji AA w Cleveland… ”

Do dziś Wspólnota rozrosła się i dotarła do 153 krajów świata. Do Polski informacje o AA były przemycane już od 1957 roku, jednak pierwsza grupa działająca wg 12 Tradycji powstała w 1974 roku w Poznaniu. Z biegiem lat powstają inne grupy AA już i poza Poznaniem w innych miastach w całej Polsce. Obecnie w Polsce istnieje około 15000 grup. Pierwszy ogólnokrajowy zjazd AA z udziałem przedstawicieli 34 grup AA odbył się w październiku 1984 roku w Poznaniu, następny w Zawierciu w 1986r. Trzeci zjazd AA przemianowany na Kongres we Wrocławiu w 1988roku. Następne kongresy odbywały się w Gdańsku, Krakowie a ostatni w Warszawie (1996r.). Aby jednak grupy mogły korzystać z tłumaczonej literatury i innej pomocy, w 1980r. powstała Tymczasowa Służba Anonimowych Alkoholików, a następnie Biuro Usług Ogólnych w Poznaniu. W 1993 r. zostaje przeniesiona do Konina i funkcjonuje, aż do powołania w 1995r. w Warszawie fundacji pod nazwą „Biuro Służby Krajowej Anonimowych Alkoholików w Polsce” obsługujące wszystkie grupy AA w Polsce. Obecnie ukazujące się pismo „Zdrój” narodziło się w 1986 r. w wyniku połączenia wcześniej ukazujących się dwóch pism: „Ruch Anonimowych Alkoholików” i biuletyn AA „Zdrój”

W Kole grupa AA „Józef” powstała w 1997 roku, a spotkania odbywają się w każdą niedzielę o godz. 18.00